Ryosaku Takada mætir lítilli hræðilegri mey þegar hann er drengur. Síðan tveir falla í ást og umvefja sér gleðilegu tíma. En 'tígurinn' var rólega skríða inn. Endanlega, örlög þeirra spruttu á óvæntan hátt. Hann byrjar að leika sér að örlögum. Sjálfselska, ruglingur, iðrun, tap, sorg, hatr... margvíslegar tilfinningar skelfa og angra, en að lokum kemst Ryosaku að niðurstöðu. Hver er í raun hamingjusöm ást?

ᚱᚤᛟᛋᚨᚴᚢ ᛏᚨᚴᚨᛞᚨ ᛗæᛏᛁᚱ ᛚíᛏᛁᛚᛚᛁ ᚺᚱæðᛁᛚᛖᚷᚱᛁ ᛗᛖᚤ þᛖᚷᚨᚱ ᚺᚨᚾᚾ ᛖᚱ ᛞᚱᛖᚾᚷᚢᚱ. ᛋíðᚨᚾ ᛏᚡᛖᛁᚱ ᚠᚨᛚᛚᚨ í áᛋᛏ ᛟᚷ ᚢᛗᚡᛖᚠᛃᚨ ᛋéᚱ ᚷᛚᛖðᛁᛚᛖᚷᚢ ᛏíᛗᚨ. ᛖᚾ 'ᛏíᚷᚢᚱᛁᚾᚾ' ᚡᚨᚱ ᚱóᛚᛖᚷᚨ ᛋᚴᚱíðᚨ ᛁᚾᚾ. ᛖᚾᛞᚨᚾᛚᛖᚷᚨ, öᚱᛚöᚷ þᛖᛁᚱᚱᚨ ᛋᛈᚱᚢᛏᛏᚢ á óᚡæᚾᛏᚨᚾ ᚺáᛏᛏ. ᚺᚨᚾᚾ ᛒᚤᚱᛃᚨᚱ ᚨð ᛚᛖᛁᚴᚨ ᛋéᚱ ᚨð öᚱᛚöᚷᚢᛗ. ᛋᛃáᛚᚠᛋᛖᛚᛋᚴᚨ, ᚱᚢᚷᛚᛁᚾᚷᚢᚱ, ᛁðᚱᚢᚾ, ᛏᚨᛈ, ᛋᛟᚱᚷ, ᚺᚨᛏᚱ... ᛗᚨᚱᚷᚡíᛋᛚᛖᚷᚨᚱ ᛏᛁᛚᚠᛁᚾᚾᛁᚾᚷᚨᚱ ᛋᚴᛖᛚᚠᚨ ᛟᚷ ᚨᚾᚷᚱᚨ, ᛖᚾ ᚨð ᛚᛟᚴᚢᛗ ᚴᛖᛗᛋᛏ ᚱᚤᛟᛋᚨᚴᚢ ᚨð ᚾᛁðᚢᚱᛋᛏöðᚢ. ᚺᚡᛖᚱ ᛖᚱ í ᚱᚨᚢᚾ ᚺᚨᛗᛁᚾᚷᛃᚢᛋöᛗ áᛋᛏ?

Ryosaku Takada mēt mid wliteg þēne cwēn þā hē wæs cild. Æt niehst, þā bēoð on lufe fælle wēren and bēoð bīfelod on blīðe tīde. Hwæþere, seo "dēofol" wæs stille cūmen. Æt niehst, þā wyrd þāra bēgra hig slege on unbewēned wīse. Hē onginð tō witan mid wyrd. Sylfes lufu, gedrefednes, hreowan, forloren, unrōtednes, hete... missenlīc gemōtscearu wincan and angsuman, ac æt niehst Ryosaku becymeð tō ānum endebyrdnesse. Hwæt is sōð blīðe hīw lufes?